Panamatig
Er zijn weinig landen zo niksig als Panama. Zo uit mijn hoofd kan ik geen land noemen dat minder indruk maakt dan deze landengte (wilde dit woord even gebruiken) tussen Colombia en Costa Rica.
Misschien Transnistrië.
Of Singapore.
Tering wat is Singapore saai zeg.
Panama was even spannend toen seizoen 3 van Prison Break neerstreek in dit Midden-Amerikaanse land, maar die geromantiseerde psuedocriminaliteit is natuurlijk ook niet heel cool. In ieder geval niet net zo cool als het eerste seizoen van Narcos dat Colombia in een klap awesome maakte.
En wat weten we nou eigenlijk écht van Panama, behalve dat de hoofdstad óók Panama heet (net als trouwens Mexico en Mexico en Luxemburg en Luxemburg en Singapore en Singapore en San Marino en San Marino en Kuwait en Kuwait en Guatemala en Guatemala en Andorra en Andorra en Vaticaanstad en Vaticaanstad—maar al die gekke kleine landen tellen niet helemaal toch?) en dat er een kanaal doorheen loopt (waarbij de Atlantische ingang aan de oostkust trouwens westelijker ligt dan de Pacifische ingang aan het westkust, maar dat terzijde)?
De vorige alinea was één zin.
Ja ok, de Panama Papers. Maar verder dan 'dat was iets met geld wegsluizen' zijn we ook niet meer gekomen.
Is ook helemaal niet meer boeiend. Je kunt nog steeds je bedrijf in Panama vestigen en dan daar bijna nooit zijn en geen belasting betalen en lekker rijk worden maar wel op Nederlandse wegen rijden en gebruik maken van alle Nederlandse voorzieningen zonder verantwoordelijkheidsgevoel maar ja iedereen doet het dus waarom ik ook niet?
Conclusie: Panama is niksig.
Niksiger dan alle andere landen op deze wereld. Op Singapore na dan.
En de niksigheid van Panama klopt ook. Want ik schreef het al hierboven. Dus je had ook hier kunnen beginnen met lezen, maar ik wil graag dat je zo lang mogelijk op mijn website bent want time on page zorgt voor een band, trouwe lezer. Dan koop je eerder m'n boek, leerde ik op van die vage marketingwebsites van internetondernemers (gevestigd in Panama).
Het ticket dat ik had gevonden naar Panama was er één met Aeromexico van Amsterdam via Mexico (de stad) naar Panama (ook de stad) retour voor €241. Aeromexico is een KLM-partner dus ik kon wat puntjes sparen (doe ik trouwens bij Delta want die had vorig jaar nog een fijner frequent flyer programma—KLM is in teveel opzichten kut, maar daarover later meer) en Aeromexico vliegt met een Dreamliner en dat is kennelijk heel fijn want die zijn heel stil en ruim en hebben geen rolluikjes voor de ramen maar een soort elektrische ruitverduistering(?). Dus dat maakt vliegreizen van meer dan tien uur wat aangenamer.
Slaappillen trouwens ook. Ik adviseer Temazepam. Maar niet uit eigen ervaring.
Anyway, de reden waarom ik naar Panama ging was niet om het land, maar omdat ik een goedkope ticket naar ver zag en als domme consument in de val trapte dat ik dacht dat ik geld bespaarde, terwijl ik gewoon geld aan het uitgeven was en vakantiedagen moest opnemen.
Nog maar een keer The Four Hour Workweek lezen. En Think and Grow Rich.
Panama (de stad) staat stampvol met hele hoge witte wolkenkrabbers (hence ook the expression: wolken-krabbers) en verder is het oersaai. Ok, er is een koloniale oude stad die Casco Viejo heet (dat trouwens niet geheel toevallig oude stad betekent) waarin opgelapte oude gebouwen staan in bonte kleuren en, naar goed koloniaal gebruik, lekker veel kerken. Want die irritante inboorlingen moesten natuurlijk bij aankomst van veroverende Spanjaarden wel ff gaan geloven in een man uit Bethlehem/Nazareth aan de andere kant van de oceaan. En niet zo'n klein beetje ook.
Het zijn wel geinige tafereeltjes hoor. En of je even wat dollars wil doneren voor een nieuw gouden altaar.
Verder eet je een prima taco bij Tacos la Neta en een prima cinnamon bun bij The American Trade Hotel. En er is ook veel ijs. EN GEFRITUURDE SUSHI MET ROOMKAAS.
Check ff onderaan de voedselaanbevelingen op een kaartje.
Oja, er zijn ook allemaal vismarkten in Panama (de stad) waar je verse vis kunt kopen en eten want Panama ligt aan zee dus dat visaanbod is logisch. Maar dat is niet heel erg nieuw ofzo. Wel meer steden liggen aan zee. Of aan een rivier. In Amsterdam kun je ook gewoon verse kibbeling kopen. Is ook veel lekkerder dan die uit een mangrove getrokken bodembewoner die smaakt naar zand (met koriander).
Ga dan maar gewoon naar The Fish Market, in een oude ruïne en bestel er viswraps.
De Ubers in Panama zijn heel erg goedkoop. Dus zo kun je weer lekker denken geld te besparen terwijl je het uitgeeft en jezelf een hele peer vinden.
Het enige subtiele hoogtepunt (dus eigenlijk hoogste punt, maar niet letterlijk) van Panama (het land) is niet Panama (de stad) of Panama (het kanaal) maar het autonome gebied San Blas. Een wat morbide controverse is dat deze eilandengroep is vernoemd naar een Armeense geestelijke die zijn dood vond door marteling en onthoofding (maar wel heilig werd verklaard door het genezen van een in een visgraat stikkend kind (wat wel raar is aangezien Armenië landlocked is en dus niet aan zee ligt maar het zal wel een zoetwatervis zijn maar ik blijf skeptisch over dit verhaal)), terwijl de lokale bevolking van San Blas daar ongetwijfeld vaak hetzelfde lot heeft ondergaan door Spaanse veroveraars. Marteling en onthoofding dan. En stikken in visgraten vast ook (later meer).
Intussen hebben de oorspronkelijke bewoners (weet niet precies welke oorsprong) de eilandengroep terugveroverd en zijn ze nu een beetje half autonoom. Die autonomie betekent hier dat je 20 dollar aan een dude in een basketbalshirt bij een geïmproviseerde slagboom moet geven als je door de jungle richting de kust rijdt en hun autonome gebiedje betreedt. Zonder factuur.
En autonomie betekent ook dat ze een eigen vlag met een swastika gebruiken. En dat mannen enkelbandjes met een vrolijk patroontje van swastika's dragen.
Moeten zij weten. We weten natuurlijk allemaal dat dat teken al duizenden jaren wordt gebruikt en niet de betekenis heeft die het eerste in ons op komt. Maar iets met gezelligheid.
Een gezellige swastika.
De regio heet nu eigenlijk ook geen San Blas meer maar Guna Yala want dat betekent land van de Guna en dus heet de bevolking Guna.
En die Guna beheren zo'n 300 eilandjes in de Caribische zee die er uit zien als in de video's van Ovide (Ovide is overigens een anagram van video, maar dat kon je zelfs in de begintune zien dus dat is overbodige tofdoenerij van mijn kant, maar ik had al verteld over time spent en de link met vertrouwen).
Op die eilanden staan zanderige hutjes gemaakt van bamboe en palmbladeren waar je voor 100 dollar per nacht in kunt slapen en dan krijg je ook drie keer per dag zonder uitzondering rijst, kool en gore vis (mét graten) en ketchup want ze waren vergeten smaak toe te voegen. Met een beetje geluk word je wakker met een hagedis op je bek en een mierenkolonie in je meegebrachte muffins (want geen Starbucks op het eiland).
Je kunt je wel voorstellen dat dat de prachtigste vrijetetijdsbesteding is van de Europese millenial met een quarterlifecrisis, dus ga naar Luna's Castle en doe maar twee tickets voor 2 nachten / 3 dagen por favor.
60 uur op een eiland zonder wifi en bereik (laat staan een stopcontact en stromend water) voor veel te veel geld zorgde er tenminste voor dat je gaat nadenken over wat er belangrijk is in het leven.
Ik kan het iedereen aanraden.
Bronnen
- Wikipedia
- Ik wist zelf al wat
