24 uur in Barcelona

Zodra je op Schiphol bij gate C16 plaatsneemt weet je eigenlijk al dat je de verkeerde keuze hebt gemaakt. Groepen pre-bejaarde mannen op gemakkelijke sportschoenen met ieder een eigen variant van een welvaartsbuikje hebben discussies of Messi nou wel of niet in vorm is (en of Neymar en/of Suarez dan wel/niet beter zijn). Blikken bier vloeien alvast rijkelijk en je merkt dat de sfeer er goed in zit als één van de midlifecrisismeneren voor 'homooooo' wordt uitgemaakt als hij even z'n vrouw belt.

Oja, het is zaterdag en er is morgen vast een wedstrijd van FC Barcelona.

Maar ja, dan had je ook niet met Transavia voor nauwelijks vier tientjes naar Barcelona moeten gaan vliegen.

2 uur later zie je in Barcelona die voetbalsupporters trouwens niet meer terug, want de stad is groot. Maar het heeft nauwelijks rijke historie, als ik de audiotour in de Hop On Hop Off bus moet geloven. Ja, Gaudí, Gaudí en nog eens Gaudí. Het is allemaal hartstikke mooi hoor met die ronde vormen en die sprookjesachtige gebouwtjes, maar het zou fijn zijn als Barcelona ook iets meer te bieden heeft dan een kathedraal die na zoveel jaar bouwen nog steeds in de steigers staat en wat dronken aftreksels van Disneykasteeltjes.

Barcelona ziet er verder uit als zo'n beetje iedere Zuid-Europese stad en wordt daarom gezien als een urban success story maar dat is Singapore ook en er is geen stad saaier dan dat Aziatische stedelijke succes. Het (door, in dit geval, Ildefons Cerdà) van Haussmann gekopieerde Parijse stadsbeeld (met gebouwen van niet meer of minder dan 4 verdiepingen hoog) maar dan in dit geval met nog bredere straten, zodat er lekker veel verkeer doorheen kan is niet heel spannend en een beetje voorspelbaar. Je gaat je ook direct afvragen wat er over een paar jaar gaat gebeuren als car sharing en zelfrijdende auto's gemeengoed zijn.

En alles is bruin. Gebouwen, bomen, straten, tegels. En m'n huid in de lentezon.

Grapje, ik verbrand natuurlijk gewoon als ik geen factor 50 smeer want ben 1/3e ginger (en 1/3e Fries en 1/3e Drents).

De oude stad in Barcelona is overigens best mooi, maar wordt natuurlijk óók ontsierd door door het Parool ontkende modewarenhuizen (ben er nog steeds niet achter wie er daadwerkelijk wat koopt bij Desigual en moet er nou echt een Zara op iedere hoek van de straat zijn? Antwoord: ja, heb weer een zwart T-shirt gekocht) en Starbucks, hoewel die laatste voorziet in een prima dubbele espresso en shortbread cookies. En een toilet.

Is er dan helemaal niets leuk aan Barcelona? Jawel hoor. Tapas zijn de beste uitvinding sinds voedsel, want waarom zou je één hoofdgerecht kiezen als je ook voor allemaal verschillende soorten kunt gaan? Gefrituurde inktvis is 10/10 en ook Iberico ham krijgt dezelfde score, hoewel je dan even moet wegdenken dat je een plak varken zit te eten. En wat mij betreft hoeft die ham niet overal, in elke winkel, op ieder broodje, in veertienhonderd varianten te worden verkocht.

En de wijn is van om de hoek, dus goed geprijsd en goed lekker, hoewel mijn Vivinoscores niet verder komen dan lekker en smaakt naar wijn. Torres Viña Esmeralda 2015 is top. Smaakt naar groene appeltjes.

Verder is Barcelona helemaal niet zo spannend. Maar ze wonnen wel met 4-2. Twee keer Messi. Hij was in vorm.

Voor serieuze tips verwijs ik je graag naar het enthousiaste blog van Jenny, die 't wel leuk had.