Babykonijntjes eten

Een vriend van mij eet regelmatig babykonijntjes. Niet extreem veel, maar gewoon met enige regelmaat. Net iets meer dan anderen. Hij vindt babykonijntjes heel lekker. Met gesmolten kaas of met bacon. Soms tomaat. Of met alledrie. Dat post ‘ie dan ook op Instagram.

En iedere keer als hij in het buitenland is, gaat hij op zoek naar het beste en lekkerste babykonijntje in dát land of in de stad waar hij verblijft. En dat post ‘ie ook.

Over het eten van babykonijntjes in de laatste tijd nogal wat ophef. En dat komt trouwens niet als een verrassing. Nu we steeds bewuster met onze voeding bezig zijn en er allemaal bange kruidenvrouwtjes opstaan is opeens alles taboe. Zelfs het eten van babykonijntjes.

Zijn omgeving roept het trouwens al jaren.

Babykonijntjes zijn hartstikke ongezond!

Maar die vriend van me is het er niet mee eens. Hij antwoordt dan mooi en met wat dedain in het latijn:

dosis sola facit venenum

Oftewel:

Het is de dosis die het vergif maakt.

Want zelfs water kan giftig zijn, zo is zijn respons. Als je er ontzettend veel van drinkt. En dat is net zo met babykonijntjes. Dat is ook pas erg als je er veel van eet.

Dus laten we niet op alle slakken (of op ieder babykonijntje) zout leggen. Of wel, om ze op smaak te brengen. Ook een beetje salie misschien.

En het is ook niet zo dat die vriend ziek wordt van babykonijntjes. Of heel erg dik. Want hij compenseert het weer door verder gevarieerd en met mate te eten én te bewegen. Dan is er verder toch geen probleem, als hij dan net iets vaker dan een ander geniet van een lekker sappig babykonijntje?

Ja, misschien is het raar om babykonijntjes te eten.

Maar dan kun je die babykonijntjes gewoon even vervangen door hamburgers en snap je m’n punt.