Emirates First Class voor weinig

Het irritante aan Emirates is dat het een air van luxe heeft, terwijl het gewoon een full-service maatschappij is, net als Qatar Airways, Etihad en Singapore Airlines. Ik laat bewust KLM buiten beschouwing, omdat we sommige luchtvaartmaatschappijen beter niet met elkaar kunnen vergelijken.

Emirates is doorgaans wat hoger geprijsd dan die andere maatschappijen, simpelweg omdat mensen dénken dat ze er meer voor krijgen.

De business class in Emirates is voor mij als travel hacker / avgeek / vliegtuignerdje niet per see iets wat hoog op mijn lijstje staat. Dan vlieg ik liever met Qatar Airways of Etihad of Singapore Airlines dus, en onlangs vond ik zelfs SAS en Finnair ook best prima.

De first class van Emirates is een ander verhaal, hoewel er ook weer genoeg andere airlines zijn met interessante first class. Emirates vliegt met een aantal verschillende vliegtuigen en dan zijn er ook verschillende soorten first class.

Iets wat je wellicht wel eens voorbij hebt zien komen op Tiktok of Instagram zijn de vliegtuigen met een douche aan boord. Dat levert natuurlijk goeie (geblurde) content op, maar het nadeel van die douche aan boord, is dat je in dat geval in een Airbus A380 vliegt. Het is een mooi vliegtuig, want twee verdiepingen en lekker stil en stabiel, maar de first class van Emirates hier is niet zo goed als die in de Boeing 777. En bij dit laatste toestel is er nog een verschil tussen de ‘oude’ en de ‘nieuwe’.

Dat moet je dus maar net weten en toevallig wist ik dat de ‘nieuwe’ first class tussen Dubai (DXB) en Brussel (BRU) vliegt. Naar Amsterdam heb je de ‘classic’ first class op een A380. De vluchten zijn even duur maar in het ene geval zit je met je luxe reet in een krappe stoel en in het andere niet.

Geluk voor Belgen. Pech voor Nederlanders.

Omdat ik sinds kort een Amerikaanse Amex heb, was ik eindelijk in staat om mijn Membership Rewards (Amexpuntjes in de volksmond) te converteren naar Emirates Skywards, de valuta van het loyaliteitsprogramma van de airline uit de Emiraten. Dit kan niet met de Nederlandse Amex.

Met een Amerikaanse Amex kon ik eindelijk een Emiratesvlucht met punten boeken, zonder die eerst te hebben moeten sparen met Emiratesvluchten.

Zoals ik hierboven al heb vermeld, vind ik de business daar niet zo interessant, vooral niet omdat de toeslagen voor Emiratesvluchten nogal fors zijn. Je dokt rustig €400 bij als je met punten betaalt. Nu valt dat nog steeds mee als je het vergelijkt met een gangbare cashprijs voor een businessclassvlucht, maar ik wil er nog wel even bij vermelden dat ik op dit moment in mijn leven nog niet in staat ben om gangbare cashprijzen voor business class te betalen (wel als ze al dan niet per ongeluk heel goedkoop zijn). De vergelijking gaat dus wel op, maar alleen in theorie.

Het mooie van Emirates is dat de toeslagen voor business en first class nagenoeg gelijk zijn. Dan kun je dus, bij voldoende punten, beter first class vliegen. En dat is wat ik toen maar probeerde.

Omdat mijn lieve liefje zwanger is, besloten we op de valreep nog even een weekend weg te gaan. Dat werd Dubai omdat we ons daar al eerder hadden vermaakt en ook omdat je daar in fatsoenlijke business class naar toe kunt vliegen. Nouja, naar Abu Dhabi (AUH) in ons geval, waarna we nog een goed uur in de taxi naar ons hotel zaten. Ach, dat is ook weer even ver als de luchthaven in Kuala Lumpur (KUL) af is van de meeste hotels in dezelfde stad. In die zin beschouw ik Abu Dhabi tegenwoordig, net als Sharjah (SHJ) overigens, als luchthaven van Dubai. De taxi in De Verenigde Arabische Emiraten is overigens wel ongeveer 7 keer zo duur als die in Maleisië.

We vlogen met Etihad naar Abu Dhabi. Dat was prima en ook leuk omdat ik nog nooit in deze business class had gevlogen. Een prima ervaring maar het was ook een zeer kort nachtje. De vlucht tussen Amsterdam en Abu Dhabi duurt ongeveer zes uur, maar als je ook nog wacht op het diner en daarna geforceerd in slaap gaat zitten liggen, dan pak je een krappe 2 uur aan boord. En daarna begint, door het tijdsverschil de dag alweer in de Golf (de regio, niet de modale bak). Dat was niet best, maar er was voldoende zonlicht om het slaaptekort wat teniet te doen.

Over het verblijf in Dubai wil ik het niet te veel hebben. We hadden het Conrad geboekt omdat ik er tijdens een eerder bezoek het zwembad nogal mooi vond. Dat leek toen namelijk een tropische tuin.

Deze keer was die complete tuin gerooid en waren er allemaal anderhalf jaar oude boompjes neergezet, waardoor het eerder een parkeerplaats dan het Hof van Eden was. Jammer, maar het drukte de pret slechts een procentpunt.

We gingen na twee nachten weer terug. En hier begint het first class avontuur dus. Bedankt voor het meelezen, tot nu toe.

Waar Emirates alle business- en first class passagiers (ik doe niet aan elkaar schrijven en zonder koppeltekens omdat jullie leesvaardigheid achteruit holt) in het verleden gratis ophaalde met een taxi, is dat voor puntenboekers (zoals ik) nu helaas afgeschaft. Wél is er nog een aparte ingang op de luchthaven voor business en first class passagiers, maar dat is niets vergeleken met de aparte ingang op Singapore (SIN) bijvoorbeeld, en ook in Doha (DOH) in Qatar doen ze het beter bij Qatar Airways. Ach, prima, het ging wel snel.

De first class lounge in Dubai is best prima. Vooral groot eigenlijk, en ik denk dat mensen het in 2008 heel cool vonden. Nu begint het een beetje gedateerd te worden. Het restaurant was er overigens prima, maar de wagyu steak leek gewoon een lokale Dirk van de Broek biefstuk. Nog steeds prima te beuken. En 50 gram geschat eiwit voor deze, door ritalin steeds magerder wordende, bro.

De champagne smaakte ook goed, maar ik weet weinig van drank. Sinds ik een handvol keren per jaar drink, ben ik weer gedegradeerd tot beginnende drinker.

Het is jammer dat we onze vlucht niet vanuit de lounge konden boarden voor dramatisch effect, maar het wandelingetje naar de gate tussen het voetvolk was gelukkig ook weer niet zo ver. En we konden direct aan boord.

De first class aan boord van ons vliegtuig bestond uit zes stoelen. En iedere stoel bevindt zich in een aparte suite, die van vloer tot plafond gesloten kan worden—de enige in zijn soort. Tijdens mijn semi-live gepoch op Instagram reageerden een aantal lieden dat dit ‘niet gezellig’ is, maar ik ben nog steeds van mening dat je dan je prioriteiten niet helemaal op orde hebt.

Nog voor we goed en wel zaten, kregen we een ietwat lompe boodschappentas (wel Emirates branded) omdat we daar al onze amenities in konden pleuren om mee naar huis te nemen. Aan boord krijg je namelijk allemaal verzorgingsproducten, slippers, een moisturizing pyjama (geen idee wat hier precies te bedoeling van is), een gevulde minibar en een toilettas met Bvlgaritroep. De crew benadrukte dat dat allemaal mee naar huis moet. En nu zit ik dit dus te schrijven terwijl die zooi in de weg ligt.

Dan even over wat deze first class zo gaaf maakt.

Allereerst is er dus die stoel zelf. Die is megagroot, ook in vergelijking met business class. De ruimte eromheen is ook groot. Je hoeft niet eens ‘beenruimte’ te meten, want er komt geen eind aan.

Dan heb je ook het scherm. Ik heb dit ook niet gemeten, hoewel ik nog een poging deed ouderwetse lengtematen in te zetten. Was een grote tv. Dan is er aan de zijkant nog een tablet waarop je, als je dat wil, iets anders kunt kijken dan op het grote scherm.

Aan opbergruimte is er ook geen gebrek. Dat is voor mij niet relevant, want ook in luxury cabines reis ik licht. De hangkast naast me werd dus niet gebruikt.

De suite zelf kan dicht, maar omdat ik met mijn vriendin vloog, heb ik dat niet gedaan. Ook de sfeerverlichting is een leuke touch, maar na drie verschillende kleuren proberen, heb je dat ook wel gezien. Is gewoon hetzelfde als je Philips Hue lampje thuis.

Een interessante touch is de verrekijker aan boord, maar het is ook lastig kijken want een vliegtuig vliegt met 900 kilometer per uur.

Verder is wellicht nog leuk om te benoemen dat je je gehele vlucht helemaal niemand tegenkomt, behalve dan de persoon die naast je zit, als je de deur open hebt (en zij ook). In dit geval was het een aardig persoon. Alleen de crew komt de hele tijd langs om te vragen of je nog iets wenst.

Nouja, ik wenste dus wel wat. Allereerst die dure champagne. Ik had gelezen dat er zelfs Dom Pérignon P2 aan boord was, maar dat bleek toevallig op deze route niet het geval te zijn. Daarom maar de pauperslurp van €250 per fles. Erbij werd volgens mij de volledige inhoud van een steur geserveerd, want deze lading kaviaar overtrof zelfs die aan boord bij Qatar een jaar eerder. En er mag bij vermeld worden dat first class passagiers zo veel kaviaar als ze willen mogen bestellen. Zo lang de voorraad strekt, denk ik dan.

Waar ik van champagne geen kaas heb gegeten, weet ik inmiddels wel dat kaviaar vét lekker is. Ik begrijp wel dat rijke mensen die het ook niet meer weten dat zichzelf laten voorschotelen. Wellicht onthouden, mocht het ooit zo ver komen.

Na de kaviaar koos ik van het menu de ‘lam’, samen met een ‘rode wijn’ van nog €500 per fles. Smaakte ook best, maar ik wil de sfeer hier niet verpesten door te zeggen dat ik ook wel eens wijn van €10 gedronken heb die lekkerder was. De lam was trouwens ook smaakvol. Leek op wat je voor €15 kunt krijgen bij elk Jemenitisch restaurant. Top.

Daarna kazen, met port ouder dan je boy. De port dan. Ik was inmiddels, zoals ze dat zo mooi zeggen, half kachel.

Die kazen waren trouwens ook vet lekker. Ik weet het allemaal niet meer, maar hierboven staat wel ergens een foto van het menu.

Nu het eetfestijn over is, dacht het personeel aan boord dat het een goed moment was om aan zoete versnaperingen te denken. Chocolade werd daarom in grote hoeveelheden aangevoerd, en ook kwam er uit de business class nog een kuipje roomijs en proefde ik direct waarom dat achter het gordijntje werd geserveerd. Niets voor mij.

Omdat het toch op het menu stond, vroeg ik nog om een drupje Hennessy Paradis. Ik weet dat je thuis ook gewoon zo’n fles voor €1100 kunt kopen, maar ze hadden het hier toch. En ook deze luxe cognac smaakte weer naar autoband en draaiorgel, met in de neus schilderstape.

Aan alles komt een eind (behalve aan mensen die aan de verkeerde kant van de roltrap staan), dus ook aan deze vlucht. Terwijl ik op de valreep nog hydrateerde met afwisselend plat en bruisend water, werd de landing ingezet en konden we ons alvast verheugen op een twee en een half uur durende rottrein van Brussel naar Amsterdam.

Nog even een keer die stoel goed achterover gooien en onder een kleedje genieten van een geweldige vlucht. Ik blijf me er natuurlijk van bewust dat het een wat vreemde hobby is, maar ik weet ook steeds iedere keer weer zeker dat dat het hele idee van hobby’s is. Die hebben niet echt een doel behalve de hobby zelf én iedereen verzint het maar lekker voor zichzelf en dat is prima (hoewel ik wel vind dat er iets te veel wielrenners zijn).

Al met al was het weer helemaal mooi en fantastisch en zou ik dit natuurlijk aan iedereen aanraden. De snelste route naar deze first class is €6000 neerleggen. De lange route is een boekje lezen en daarna nog wat uitgebreide instructies volgen.