Het recept voor een fijne avond

Onlangs heb ik twee sluimerende ideeën gefuseerd tot een nieuw idee. Het eerste idee is het maken van een kookboek, waarvoor ik de titel al heb vastgesteld (maar die ik nu nog absoluut niet ga delen omdat ik de domeinnaam nog niet heb geclaimd) en het andere is een boek met ontspanningstips, dat ook nog helemaal niet bestaat omdat ik er nog niet precies achter ben hoe ik nou het beste kan ontspannen (en dat is toch een flinke voorwaarde voor het maken van zo’n boek) en ik bovendien eerst wel wat beters te doen heb. Maar er is al wel één ontspanningstip die ik heb genoteerd, omdat ik ‘m vaak heb uitgevoerd met elke keer een zeer positief resultaat. En die manier past zowel in het kookboek als in het ontspanningsboek.

Er is een idee over mediteren dat ik al jaren gebruik. Dat idee is heel simpel: precies op het moment dat je de minste zin hebt om te mediteren, moet je mediteren. Dat klinkt heel logisch en goed en daarom draag ik het idee al lang bij me. Iedereen aan wie ik het vertel, denkt wat een wijsheid en gaat verder met zijn of haar leven. Maar het is hetzelfde als de overtuiging dat je niet in actie komt door motivatie, maar dat je jezelf juist alleen kunt motiveren door actie te ondernemen, waar ik het wel vaker over heb. Het probleem daarvan is namelijk dat je alsnóg motivatie moet vinden voor die eerste actie. Dus het tegenovergestelde is ook waar. Dit geldt ook voor mediteren. Ja, het beste moment om te mediteren is wanneer je de grootste stress hebt (en (dus) de minste tijd), maar precies op dat moment is het ook het allermoeilijkste om werkelijk in een gemakkelijke houding, maar wel met een rechte rug, naar een 10 minuten durende Youtubevideo te luisteren van iemand met een zachte stem die aan je vraagt of je één voor één je lichaamsdelen bij langs kunt gaan om nu even écht te voelen wat je voelt. Je hebt nog steeds motivatie nodig om te mediteren, en die motivatie is meer aanwezig op een moment waarop het goed uitkomt.

Dat is dus een probleem. En om nog een vergelijking te maken: het komt op hetzelfde neer als iemand die helemaal door het lint gaat te adviseren om juist nu even te kalmeren. Dat is het slechtste moment om dat advies te geven, hoewel de kalmte natuurlijk wel exact op de piek van onrust pas toeneemt, anders was er geen piek.

Mediteren kan dus pas als je maar enigszins gemotiveerd bent. En daarom heb ik een routine bedacht. Omdat gewoonten beter zijn dan wilskracht. 

De routine om te mediteren begint bij een goede kop kamillethee. Als theesnob heb ik inmiddels de overtuiging dat je alleen échte thee moet drinken (dus van een theeplant, niet van die Pickwick dropfruitduosmaken of weet ik wat voor gore combinaties dat bedrijf elke keer weer verzint) en ook überhaupt niet in een zakje met een infantiele vraag op het label, maar losse blaadjes zoals de Chinezen het bedoeld hebben, verpakt in een zak of geperst in een blok.

Het probleem van echte thee is dat er cafeïne in zit. En we weten allemaal dat je na het middaguur geen cafeïne meer moet drinken om nog wat van je nachtrust te maken. En dat is problematisch omdat het ‘s avonds rond een uurtje of half negen nou juist zo’n moment is om een lekker grote kop thee te zetten en op te drinken, zoals het beertje van Celestial Seasonings en de theemevrouw van Pukka. Maar liever geen zakjes dus. Want die smaken naar zakjes.

Gelukkig heeft de firma Thee Maas uit Rotterdam daar iets op bedacht. Zij verkopen namelijk losse kamillethee (waar uiteraard geen cafeïne in zit). Dat is ook elders wel te koop, maar we gaan voor kwaliteit en van alle drie de soorten kamillethee die ik in mijn leven heb geproefd, is dit de beste. En met 'beste' bedoel ik de smaak, niet de vermeende kalmerende werking, omdat daar blijkbaar geen bewijs voor is en dan bestaat het effect niet. Dat zullen we toch elders vandaan moeten halen. Daar komen we zo op.

We moeten ook nog even melden dat kamillethee en alle andere aftreksels van vegetatie anders dan een theeplant natuurlijk geen echte thee zijn, maar ik heb ook wel weer gemerkt dat je niet per se vaker wordt uitgenodigd op feestjes als je dit met enige regelmaat ongevraagd rondroeptoetert.

Kamillethee is een mooie beginnersthee omdat je deze gewoon met kokend water kunt zetten (in tegenstelling tot witte en groene thee dat met kokend water vies wordt en beter met water van 70-80 graden kan worden gezet) en omdat kamillethee liefst tien minuten moet trekken (waardoor standaarddeviaties hoger en foutmarges ruimer zijn, denk ik). Die tien minuten helpen weer bij het meditatieritueel.

Ik heb namelijk ontdekt dat een meditatie van tien minuten (deze bijvoorbeeld) perfect is om voldoende te ontspannen aan het einde van een dag, waarin er wellicht wat onafgeronde taakjes en persoonlijke reminders in je hoofd ronddwalen. In die tien minuten kun je namelijk, op aanraden van de meditatiegids (de voice-over van de meditatieyoutubevideo bedoel ik) je gedachten als voorbijtrekkende wolken beschouwen. En zo even in het moment leven. En daarna met een opgeruimd hoofd de dag besluiten. 

Dus dan is het ritueeltje: 

1. Verse kamillethee van Thee Maas zetten
2. 10 minuten mediteren (met deze bijvoorbeeld)
3. Kamille uit het water halen
4. Thee drinken
5. Pitten

Dit bleek goed te werken maar oogt natuurlijk ook veel te eenvoudig. Het kon beter, schatte ik in. Daarom heb ik onlangs een upgrade uitgevoerd aan dit ritueeltje omdat we hadden ontdekt dat kamille weliswaar in de overlevering bekendstaat als een slaapthee, maar dat in werkelijkheid niet is. We moeten daarom op zoek naar iets dat, naast het waarschijnlijk wel aanwezige placebo-effect van de thee en de meditatie zelf, de slaap bewezen bevordert. Datgene is het microdoseren van melatonine, het hormoon dat in pilvorm wordt verkocht aan mensen met jetlags en slaapproblemen. Ik doe nu een kwartje van een pil van 3mg (wat dus 0,75mg is, afhankelijk van mijn pilbreekvermogen en wat in mijn volledig op de natte vinger gebaseerde overtuiging uiteindelijk 0,3mg moet worden maar dan nog steeds geen microdosis is) dat ik zo'n half uur voor mijn bedtijd inneem. Om mijn avondritueel compleet te maken, heb ik er een warme douche aan toegevoegd, die ongeveer 10 minuten mag duren. Heb ik direct alles afgevinkt.

Het ritueeltje gaat dan als volgt: 

1. Verse kamillethee van Thee Maas zetten
2. Melatonine nemen en gaan douchen
3. Kamille uit het water halen
4. Kop thee voor je neus neerzetten
5. 10 minuten mediteren (met deze bijvoorbeeld)
6. De iets afgekoelde thee opdrinken
7. Pitten

Kijk, dat is veel beter omdat je nu zelfs de thee tijdens het mediteren tot drinkbare temperaturen hebt laten afkoelen en direct over kunt gaan tot consumptie. De melatonine wordt op deze manier zo’n 20-30 minuten voor je bedtijd ingenomen en dat is ideaal voor het hormoon om te gaan werken, volgens de bijsluiters. Uiteraard mag het allemaal ook zonder melatonine, maar wie ontspant er tegenwoordig nou nog zonder moderne geneeskunde?

Nu zul je als kritische lezer natuurlijk verbaasd zijn dat dit recept past in een kookboek, maar ik heb je precies verteld welke thee je moet hebben, op welke temperatuur en hoe lang het moet trekken en met hoeveel milligram melatonine je het kunt pairen. Dat lijkt mij voldoende voor in ieder geval een eervolle vermelding in het theehoofdstuk, naast een keurige jasmijnijsthee met citroengras en een sfeervolle puerhkombucha.

Wat betreft het boek met ontspanningstips zijn we iets verder van huis met enkel nog dit losse tipje. Maar ik zal de komende tijd meer ontspanningspogingen doen en proberen iedere methode die het leven aangenamer maakt te beschrijven op mijn blog en daarna alle reacties in de wind te slaan omdat ik toch altijd boekjes maak (en uitstel) die ik zelf graag wil maken.

Zoals met alles is het ook hier weer kijk maar even of, beter nog: kook maar even. 

Toch verklapt.

Trouwens, Tom Barten wist deze blogpost na publicatie te verpesten door me te vertellen dat melatonine alleen op advies van een huisarts zou moeten worden genomen en me te wijzen op de vraagtekens van de effectiviteit van melatonine bij gezonde mensen omdat het moeilijk te meten is en het allemaal mogelijke bijeffecten heeft. Ik kan beide boeken wel weer schrappen, merk ik.