Geen mening

De allerbeste discussie die je kunt voeren, is de discussie waarbij je tegenstander (vrij heftige benaming voor discussiepartner) iets beweert, en jij beweert dat niet. In dat geval hoef jij niets te doen. Sterker nog: je hebt niet eens een mening. Jouw status is neutraal en die van de ander in een bepaalde richting. Als het goed is, kost het je ook geen moeite, maar dat is voor de wereld moeilijk te begrijpen. Het is niet eens een discussie.

Er is best een ongelijke verdeling in de wereld. Meningen worden gehoord. Geen-meningen niet. En in een wereld waarin aandacht de belangrijkste valuta lijkt te zijn, is het hebben van geen mening dus vrijwel gelijk aan een waardeloos bestaan.

Maar stiekem is geen mening hebben heel erg fijn, ook al vindt de wereld dat je over politiek, vluchtelingen, Donald Trump, Kim Kardashian, Thierry Baudet, de Oostvaardersplassen, vuurwerk, voetbal, dividendbelasting, het weer(?) en tv-programma’s je standpunt en argumenten klaar moet hebben.

A: Wat vind jij daar nou van?

B: Ja niks eigenlijk.

Je mag zelfs geen mening hebben over dingen die jou aangaan (dit heb je niet van mij—je hebt dit zelf besloten), zoals de rest van de wereld natuurlijk vindt van bovenstaand rijtje voorbeelden. Dat mag gewoon. Het is moeilijk, maar het kan. Sowieso is er nog nooit een goed argument geweest voor het verplicht hebben van een mening over iets.

Mensen zonder mening zijn een soort stille chille meerderheid in de wereld. Maar je hoort ze niet. En dat gaat ook nooit gebeuren. En daarom is het een prima clubje om je bij aan te sluiten. Probeer het eens.