Identiteitsverandering

Beste lezer, u kent mij wellicht als een sarcastische en misschien cynische kutchagrijn en u heeft volkomen gelijk. Ik ben namelijk van mening dat negativiteit meer brengt dan positiviteit. Althans, dat je van ‘only positive vibes’ sowieso een fragiel eenzijdig figuur wordt. En bovendien: vooruitgang komt alleen écht op gang door het lekker niet met elkaar eens zijn. Niet van circlejerks.

Nu dat even is bevestigd, wil ik graag verder naar het volgende: ik vind dat iedereen moet doen wat ‘ie/ze zelf wil en eruit moet zien zoals zij of hij dat wil. Maar, als je iets wilt veranderen aan je gedrag of je uiterlijk, kies dan wel een goede manier. En niet een manier uit een dieetboek of uit The Secret. Nee, dan moet je het goed doen.

Zo’n zeven jaar geleden had ik twee vrienden die ik voor het gemak maar Stefan en Nick noem. Zij lazen ook dieetboeken (die van Amber Albarda) om wat te veranderen aan hun gedrag en lichaam. En het werkte verbazingwekkend goed, ondanks dat die dieetboeken vol onzin staan.

Gedragsverandering kan volgens James Clear (die van dat blog en het mooie boek Atomic Habits) alleen plaatsvinden als je het systeem dat eraan vooraf gaat kunt veranderen. En onderdeel van dat systeem is je identiteit. Dus als je je identiteit verandert, verander je gedrag. Kijk maar:

Stel je was roker en sinds twee dagen ben je gestopt. Als iemand je dan een sigaret aanbiedt en jij zegt ‘nee dankje, ik probeer te stoppen’ dan is je identiteit die van een proberende stopper. Iemand in een overgangsfase. Terwijl je ook prima kunt zeggen ‘nee, ik rook niet’. Dat ís immers je identiteit nu! Je bent toch al gestopt? Sterker nog, rokers kunnen op ieder gewenst moment voor zichzelf beslissen dat hun identiteit ‘niet-roker’ is.

Die Stefan en Nick waren er van de ene op de andere dag overtuigd van wat er in die vage dieetboeken stond. Dat je dus ’s ochtends altijd groentesapjes moet drinken bijvoorbeeld. Maar ook, als we dan samen aten, en ik vroeg of ze een glas water wilden drinken bij het eten, dat ze dan in koor riepen:

‘Donder op joh! Ik drink toch niet tijdens het eten!’

Dat passief-agressieve gedrag is typisch Drents hoor. Maak je daar maar geen zorgen over. Maar het was mooi dat ze vrij duidelijk waren in hun beweringen over hun identiteit. Omdat zij personen waren die nooit water bij hun eten dronken, hoefden ze natúúrlijk geen water bij het eten.

Dat ze dat in een boek van Amber Alberda hadden gelezen (volgens haar is dat slecht voor je spijsvertering ofzo), maakt voor dit verhaal niet uit. Het gaat erom dat je je identiteit van de ene op de andere dag prima kunt veranderen. En misschien is de bijbehorende conclusie wel dat je dat kunt forceren door het de hele tijd, als een soort mantra, voor jezelf en voor anderen te herhalen.

Nick en Stefan en James hebben dus allemaal tegelijk gelijk: wees gewoon heel consequent en consistent in je nieuwe identiteit. Dan komt dat gedrag vanzelf.

En het werkt dus ook met stoppen met iedere ochtend gedachteloos gore Nespressokoffie drinken.

Haha, donder op joh, ik ben dus theedrinker he?

Thee is knetterlekker.

Ik drink toch niet van die gore koffie?