Ik na dit, dus jij alleen maar vanwege dit

In een gril van mijn superioriteitscomplex zat ik weer te chagrijnen over een opeenstapeling van achteloze sportadviezen met dezelfde strekking. Ik denk dat dit een korte blogpost wordt.

Het kan nooit kwaad om wat latijn te gebruiken om interessant te doen dus ik wil het hebben over post hoc ergo propter hoc. Het is een causale misvatting die veel mensen gebruiken wanneer ze denken dat het ene een oorzakelijk verband heeft met het andere omdat het er simpelweg aan vooraf ging. Het betekent na dit, dus vanwege dit. We maken er ons allemaal schuldig aan en ik heb intussen gemerkt dat je er kinderen van twee jaar oud enorm goed mee om de tuin kunt leiden. Het zal wel te maken hebben met de aangeboren menselijke beperking om vooral in verhaaltjes te denken.

Eerst deed ik een dansje en daarna groeiden mijn aardappelen als kool. Voortaan doe ik een dansje. Dan groeien mijn aardappelen als kool.

Dit is niet zo erg als je anderen er maar niet mee lastig valt. Als je je goed voelt na het gymmen en dan denkt dat dat komt door het gymmen, prima. Maar het kan ook veroorzaakt worden doordat er tegelijkertijd allemaal andere dingen gebeuren waarvan er één (of (een combinatie van) meerdere) dingen je goed lieten voelen en het niets te maken had met specifiek die biceps curls. Maar je doet er niemand kwaad mee als je denkt dat het ene de oorzaak is van het andere en dat dat onjuist is. Heb je alleen jezelf mee. Ga je lekker in je eentje onnozel zitten zijn. Zelf weten. Dansje doen.

Maar het euvel dat de kern is van zo’n beetje iedere tweet, blogpost, boek, koffieapparaatgesprek en kringverjaardag, is dat het oorzakelijke verband niet alleen überhaupt, maar ook tussen twee volledig ongerelateerde subjecten, wordt gelegd.

En dat is nog niet alles. De modus tollens ‘als p dan q’ heeft p als voldoende voorwaarde, maar wordt vaak gepresenteerd als noodzakelijke voorwaarde. Als q gebeurt na p, dan moet je dus blijkbaar alleen nog maar p doen om q te bereiken. Dat is onnozelheid op Olympisch niveau.

En dat dus op een heel ander persoon geplakt. Begrijpt u het nog?

‘Ik voelde me goed na de gym, dus het enige wat jij moet doen om je goed te voelen, is naar de gym gaan.’

In de volksmond noemen we dit fenomeen ook wel ‘advies’.

Dit was de blogpost eigenlijk. Ik wil hier weinig woorden meer aan vuil maken, maar denk er eens aan als je een boek leest en de eerste helft gaat over de problemen van een auteur die daar een oplossing voor heeft bedacht die goed uitpakte en de tweede helft gaat over hoe de lezer de oplossing van de auteur moet gebruiken om terugredenerend z’n eigen problemen op te lossen.

Of in dezelfde alinea: de auteur vertelt over zichzelf en de afsluitende zin vangt aan met dus jij.

Het zijn vaak de populairste boeken.

Eerst deed ik een dansje en daarna groeiden mijn aardappelen als kool. Wil jij nou ook aardappelen als kool? Eigenlijk kun je dan maar één ding doen: een dansje.