Israelisch deeg met kaas

Iedereen in Israel is boos of althans zo kijken ze uit hun ogen. En als je denkt dat ik generaliseer, dan heb je gelijk. Ze zijn allemáál boos.

En daar pas ik dan weer prachtig tussen met m’n aangeboren frons.

Ik reisde naar Tel Aviv omdat iedereen en z’n moeder had laten doorschemeren dat het een mooie plek was. Vanwege het klimaat, het feit dat het een stad langs een prima strand lag, maar zeker vanwege het eten. Nu is het in ieder land beter gesteld op culinair gebied dan het doe-maar-gewoon-aardappels-vlees-en-groenten-Nederland, maar Israel staat vrij hoog op die ladder. Althans, volgens menigeen.

Ik vond het allemaal wel meevallen. Net als in ieder land rond de Middellandse Zee wordt er een keur aan deegproducten geserveerd, voorzien van vettig vlees. Ja, er zijn ook genoeg plantaardige gerechten te kiezen, maar deeg met vlees is alomtegenwoordig. Op iedere hoek van de straat. Van Yaffa tot Tel Aviv en via een andere straat weer terug.

Er is niets mis met deeg met vlees. Sterker nog, brood met shoarma is fantastisch—zeker in Tel Aviv, maar laten we niet overdrijven.

Je kunt trouwens inderdaad prima voor het strand naar Tel Aviv reizen. Dat strand is prima onderhouden (er wonen wel moeilijk veel duiven) en erlangs loopt een mooie boulevard waar je, en dat deed ik, de hele dag lang een beetje kunt hangen en een boekje kunt lezen. En dan even pauzeren en 4×8 pull-ups doen in een buitengym, tussen de overige aandachttrekkers met een Napoleoncomplex.

Jaffa is ook gezellig. Mijn Airbnb was dat niet. De groothoeklens was door de host maar eens uit de kast getrokken en tijdens het fotograferen waren er ook miljoenen lumen aan kunstlicht opgehangen want mijn kamer had wel degelijk absoluut geen raam. Het was sowieso een gore bedoening. Andermaal een reden om de volgende keer lekker in een hotel te blijven. Met aircon en witte lakens, een loyaliteitsprogramma, een schoonmaakster en eigen badkamer van marmer.

Jeruzalem is trouwens geen ene reet aan. Daar zijn de mensen nog veel bozer dan in Tel Aviv, kruipen ze voor, zijn ze boos als je vráágt of je van hun zaakje (ik bedoel hun toeristenwinkel met kleedjes, niet hun pik) een foto mag maken en beukt iedereen je opzij (althans, dat proberen ze want ik ben natuurlijk een stabiele Fries die net getraind had (4×8 pull-ups)). En dan lopen er ook nog hier en daar mensen nonchalant met enorme geweren rond. Overdreven.

M’n conclusie na drie dagen dat Israël is dat het een prima plek om te bezoeken is, maar laten we niet overdrijven. Het is gewoon net als ieder ander Middellandsezeeland een warme plek met deegproducten. Deze keer met hummus en een chagrijn die het je overhandigt.

En je moet van Guy Droog goemoes zeggen.