Jim, Kees, Nassim en Stephen

Sinds zes weken ben ik weer regelmatig in de gym te vinden. Regelmatig betekent in mijn geval 5,4 keer per week (heb het nagerekend) en met de Drentse mentaliteit die kan worden omschreven als ‘niet van dat benauwde’. Hard trainen dus en niet zo huilen. En dat gaat bijzonder lekker en ik ben een kast aan het worden. Dus dat is mooi. Maar ik heb geen idee hoe ik gemotiveerd ben geraakt.

Een aantal maanden geleden had ik niet zoveel zin om te gymmen. Ik had maar bedacht dat krachttraining heel dom is en dat je er, behalve dat je beter wordt in krachttraining, niet zoveel aan hebt. Ik kon me toen niet voorstellen dat ik ooit nog zo gemotiveerd kon zijn om vrijwel iedere dag naar de gym te gaan om hard te trainen en dat als prettig zou ervaren. En andersom kan ik me nu niet voorstellen dat ik toen dacht dat ik nooit nog zo gemotiveerd kon zijn om vrijwel iedere dag naar de gym te gaan om hard te trainen en dat als prettig zou ervaren.

Maar het is een paar weken helemaal anders. En dat is volkomen logisch. Want er is een naam voor (en Paul Bosma zei het). Dus dan is het zo.

De naam voor het fenomeen is het hot-cold empathy gap. Of cold-hot empathy gap. Het ligt een beetje in welke staat je bent en richting welke staat je een empathy gap hebt.

Een hot-cold empathy gap komt voor wanneer je bijvoorbeeld super enthousiast voor iets bent en je je niet kunt voorstellen dat je er in de toekomst helemaal niet zo enthousiast over bent. Bijvoorbeeld dat het je nu heel erg leuk lijkt om met iemand af te spreken en als het zo ver is, denkt ‘tyfus ik zou nog liever een gesneden ui terug in elkaar zetten’ maar je dat nu niet kan voorstellen. En natuurlijk bij het starten van een dieet of ieder ander goed voornemen.

Het komt ook voor in tegengestelde richting, want die situatie beschreef ik net. Ik kon me niet voorstellen dat ik ooit nog zo lekker zou gaan in de gym, en toch gebeurt het. En nu kan ik me niet voorstellen dat ik dat ooit dacht. De huidige situatie is een retrospective hot-cold empathy gap en die vorige situatie was een prospective cold-hot empathy gap. Noteer maar even. En onthou voor die verjaardag.

De reden waarom ik dit uitleg is omdat ik een bruggetje wil maken naar Jim Carrey, Kees de Koning, Nassim Taleb en Stephen Covey.

4 op een rij en 1 hoort er niet bij. Wie is het?

Die laatste natuurlijk. Met z’n stomme boekje over de zeven eigenschappen van highly effectieve mensen. De tweede eigenschap die Covey beschrijft in dat vod van een boek is dat effectieve mensen beginnen met het einddoel voor ogen. En dat kan misschien wel zo zijn, maar nee natuurlijk niet. Want, (zegt Nassim Taleb ongeveer 100 keer in z’n boeken) niemand kan voorspellen. Voeg daar die projection bias bij die ik aan de hand van de hot-cold / cold-hot empathy gap heb beschreven aan toe en je weet al helemaal niet wat je in de toekomst wilt of wat er gaat gebeuren. Dan kun je wel heel stoer shit gaan zitten voorspellen en doelen gaan bepalen, maar de kans is groot dat je die doelen 1) helemaal niet wíl behalen of 2) helemaal niet kunt behalen omdat je intussen (of na 2 dagen) helemaal niet meer gemotiveerd bent. Dat is precies de reden waarom ieder bedrijf nu agile gaat werken (en waarom je dus die domme 3-, 5-, en 10-jarenplannen van je CEO moet gaan zitten noteren en ze er over 3, 5 of 10 jaar nog even aan moet herinneren dat letterlijk niets van die plannen werkelijkheid is geworden).

Nee, doe het als Jim Carrey en Kees de Koning. Die spreken uit dat ze geen ambitie hebben. Zij weten heel goed dat voorspellen en plannen en doelen stellen onhandig is.

Dus beter plan je niets en doe je je best en kijk je maar even wat er gebeurt. Misschien eindig je wel 5,4 keer per week in de gym zoals ik.

Of niet. En dan ben je één van de highly effective people op deze aarde. Ook mooi.

Check de documentaire Jim & Andy op Netflix om er achter te komen waarom Jim Carrey geen ambitie heeft en luister Wilde Haren de Podcast met Kees de Koning om hetzelfde van hem te horen en lees vooral de boeken van Nassim Taleb.

PS. Aan alle Youtubers (lol) die meelezen: snap je nu waarom ik excuses aanbieden wanneer je geen video uploadt zo dom vind?