Meditraktatie
Mijn vriend en collega Paul Bosma beschrijft vaak de verschillende manieren om in shape (letterlijk: vorm, maar hij bedoelt het fysieke uiterlijk naar je eigen wensen) te komen als een gereedschapskist. Zo kun je calorieën tellen (hoeft niet) om je voedselinname te monitoren (en kun je, als je dat eenmaal geleerd hebt, die monitor in je achterhoofd laten draaien), je kunt krachttraining toepassen om spieren te laten groeien (maar wel in combinatie met regelmaat en progressieve overload en nog meer gereedschappen), je kunt met een regelmatig slaappatroon in een juist slaapsysteem stress verminderen en (spier)herstel bevorderen (en een minder chagrijnige harses krijgen) en soms kun je melatonine nemen als slapen niet lukt terwijl je d'r wel net zo'n zin in had. En als je dan alsnog 20 minuten wakker ligt moet je even in een andere ruimte een boek gaan lezen (want volgens Bosma associeer je je bed zo dus met slapen in plaats van met 'niet slapen') en dan na een tijdje weer opnieuw proberen te slapen.
Dit is slechts een greep uit de gereedschapskist met manieren die door Paul goedgekeurd zijn en die ik inzet wanneer ik ze nodig heb. Dat is maar goed ook, want je gaat niet melatonine nemen als je wilt afslanken of krachttraining doen als je zin hebt in een banaan. Een gereedschapskist werkt pas als je de gereedschappen toepast op een goed moment. En dat is natuurlijk voor iedereen anders. Maar het denken in termen van gereedschappen in een gereedschapskist om je (fysieke/mentale/sociale) doelen te halen, kan voor bijna iedereen een mooie metafoor zijn. Denk er maar eens over na.
Maar wel nadat dit verhaaltje uit is.
M'n nieuwste gereedschap is meditatie. Vroeger was dat voor hippies, maar omdat ik er achter ben gekomen dat yoga, vegetarisch eten, op vakantie naar Bali en boeken over Boeddhisme lezen vrij mainstream is geworden, waagde ik me maar eens aan een meditatievorm. Wel eerst met een app op mijn telefoon hoor, want weet ik veel.
En het mooie van dit gereedschap, althans dat zegt het gereedschap zelf—ik gebruik de app Headspace—is dat je het niet verkeerd kunt gebruiken. Er is geen goed of fout. En dat komt even mooi uit. Want ik snap nooit wanneer Andy (degene die de meditaties 'inspreekt'—zeg je dat zo?) zegt dat ik een 'soft focus' moet hebben of op zoek moet gaan naar wat ik precies voel. Want ik weet nooit zo goed wat ik precies voel. Bij mij is het over het algemeen 'wel best', soms 'blij', ook zo nu en dan 'verdrietig' en heel sporadisch 'bang voor een paard'. Verder heb ik niet zoveel emoties of gevoel. Althans, ik kan het op mijn 31e nog niet of niet meer duiden. Arm kind.
Nouja, de laatste tijd ben ik nogal vaak iets waar ik alleen een Engels woord voor ken en dat woord is anxious. Ik weet dat dit het juiste woord is want in de derde klas (bij meneer de Boer—geen familie) moest ik drie betekenissen van het woord leren. Eén ervan is iets dat lijkt op bezorgdheid en een ander is iets met een verlangen (die derde weet ik niet meer maar fuck dat want ik heb toch al m'n vwo-diploma). Een combinatie van die twee woorden heb ik dus. En ik heb geen idee waar het door komt. Ik vind mezelf te slim om te concluderen dat het latente stress is en te dom om de definitie van latent te weten.
Later zou ik erachter komen dat anxiousness betekent dat je alert bent voor alles. Dat is dus het tegenovergestelde van focus.
Maar het maakt dus even geen reet uit want ik heb nu meditatie. En ook al is het een pleister op de wonde, een bestrijding van een symptoom, het helpt wel. Gewoon even 15 minuten met een koptelefoon op op een stoel zitten en luisteren naar Andy. En dan soms helemaal van de wereld zijn en soms niet (maakt niet uit volgens Andy) maar vrijwel iedere keer met een wat opgeklaarder hoofd.
Ik heb geen idee hoe het werkt maar het werkt wel.
Het is eigenlijk net een hamer.