De moeilijke kunst van geen mening

Disclaimer: dit bericht bevat meningen.

Gisteren ontmoette ik een meisje (vriendin van een vriendin van een vriend) en al snel in ons gesprek meldde ik dat ik alle Spanjaarden gore teringlijers met irritante slisbekken in achterlijke smoelwerken vind.

Dat meende ik natuurlijk niet, maar het is altijd zo lekker om te overdrijven om een punt te maken.

Deze hele anekdote is trouwens ook niet waar, maar zoals ik net al meldde is het altijd zo lekker om te overdrijven om een punt te maken. Dus geloof ‘m voor nu nog maar even want de anekdote gaat verder.

Wat ik met mijn opmerking bedoelde was Spaanse normen (zoals bijvoorbeeld luid zijn in het openbaar en van die Amsterdammutsjes dragen en een fietspad gebruiken als trottoir) en waarden (alle zinnen met ‘èèèèèèèèèèèèè’ beginnen, altijd schwalbes maken in vijandelijke strafschopgebieden en alleen maar plakken gedroogd varken met droge deegproducten eten) niet echt passen bij die van mij. Dus het leek me handig dat ik Spanje en Spanjaarden vermijd. Daarmee vind ik overigens eigenlijk helemaal niets van Spanje en Spanjaarden. Dat land en die mensen moeten vooral maar even kijken wat ze doen en daarmee doorgaan.

Nouja, ik was dus superoverdreven aan het oreren en daarop vertelde dat meisje dat nou juist haar vriend een Spanjaard was. En toen dacht ik dat het misschien handig was om wat vaker geen mening te hebben.

Dat het hebben van geen mening goed is, vind ik al langer dan vandaag, maar het is betrekkelijk moeilijk om die overtuiging om te zetten in daden. Want de daad van het nietsdoen is überhaupt lastig. Vooral wanneer het belangrijk lijkt om jezelf te positioneren op basis van je meningen. En ook omdat actie vaak als synoniem wordt gezien van vooruitgang.

Ik gaf het meisje met de Spaanse vriend een afscheidshighfive en ging maar naar huis om in m’n dagboek te schrijven. Ik schreef op:

Het is geen wedstrijd. Consensus is niet het doel als je wel een mening hebt, maar ook niet het doel als je geen mening hebt.

0) Dezelfde mening hebben (saai)
1) Geen mening hebben (zen en autonoom)
2) Andere mening hebben maar prima (autonoom)
3) Het lekker met elkaar oneens zijn (vooruitgang)

Saai

Ik kwam er zo achter waarom ik m’n schouders altijd ophaal als iemand ‘only positive vibes’ zegt of schrijft. Dat is namelijk heel saai. Dan is iedereen het met elkaar eens én positief. Sterker nog: negatieve of afwijkende meningen worden gefilterd, gecensureerd, betwist en dogmatisch afgedaan als ‘niet goed’. Het is een circlejerk van high-fivende mensen die al inademend ‘ja ja ja’ tegen elkaar zeggen. Saaier wordt het niet. En niemand wordt hier écht beter van.

Zen

Maar als je helemaal geen mening hebt, dan is het bal. Dat is prachtig. Om een aantal redenen: allereerst ben je meer mysterieus dan wanneer je de hele tijd je mening loopt te verkondigen. Dat is goed. Mysteries zijn samen met verheugen en andere soorten voorpret fijn. Daarnaast is het goed om het nog even open te laten wat je vindt van iets of iemand. Dus je identiteit is daarmee minder definitief, behalve dan dat je iets meer die guy/chick bent zonder mening (en dat is een goede identiteit). En op de laatste plaats: als je geen mening hebt, dan kun je beter ontspannen. Dan hoef je geen energie te steken in je druk maken om dingen.

Wat vind je nou eigenlijk van die Trump?

Ik heb geen mening over die man.

Ben jij voor een vuurwerkverbod?

Ik heb daar geen mening over.

De Oostvaardersplassen, wat vind jij, wel of niet bijvoeren?

Ik heb daar geen mening over maar je mag je zinnen wel wat beter formuleren.

Wat vind jij eigenlijk van Spanjaarden?

…

Vooruitgang

Als je een andere mening hebt dan iemand anders, kun je lekker discussiëren. En dat is leuk omdat je er wat van kunt leren en omdat je dan samen met je discussiepartner de wereld beter maakt. Die these, antithese en synthese dus. Dat is ook goed. Zonder onenigheid geen voortuitgang. En hoewel streven naar vooruitgang misschien ook wel vaak een dogma is, maakt het voor dit verhaal even niet uit. Bovendien is het minder erg als vooruitgang een dogma is dan wanneer een mening een dogma is.

Autonoom

Maar weet je wat nog mooier is dan een andere mening hebben dan iemand anders? Dat je dat van elkaar erkent en elkaar alsnog een mooie baas vindt. Dat je dus juist niet op zoek gaat naar consensus. Dat je accepteert dat je anders bent dan iemand anders, dat je andere opvattingen hebt en een ander karakter. Dat je anders denkt omdat je bijvoorbeeld in een andere omgeving bent opgegroeid maar bovendien ook andere normen en waarden hebt. Dat iemand iets beweert op Twitter en dat je dan denkt ‘Ooh ik vind iets anders, maar dat is prima. Nu ga ik een kop jasmijnthee drinken en uit het raam kijken.’ Dat iemand ontbijt met een boterham met vlokken en jij dat juist helemaal niet lekker vindt maar dat je dat tegelijk geen ene hol kan schelen. En dat je dan nog een kop jasmijnthee drinkt.

Conclusie

Dus volgens mezelf is dezelfde mening hebben heel saai, geen mening hebben het meest ontspannen, een andere mening hebben prima en discussiëren vooruitstrevend.

Kies vooral je favoriet. Maar niet die eerste.

En Spanjaarden moeten lekker zelf weten of ze alleen maar Desigualkleding kopen.

De huiswerkopdracht is nu het aantal meningen in dit stuk tellen.