Ik vind verveling helemaal niks
Het is een kunst om verveeld te kunnen zijn omdat je dan de nieuwe Boeddha wordt.
Als je in de rij in de supermarkt je telefoon standaard uit je broekzak haalt zonder dat je weet wat je nou precies gaat opzoeken, dan ben je misschien gevoelig voor verveling. Dat is normaal en verveling is mooi. Het geeft je namelijk tijd om je hoofd in te gaan (klinkt goor?) en na te denken.
Maar dat niets doen en nadenken lijkt zo moeilijk. Dat snap ik ook wel. Als iedereen overal allerlei prikkels ziet, hoort, ruikt en voelt en daardoor wordt gestuurd om iets te doen of een mening te vormen, dan is het heel erg lastig om je ervoor af te sluiten. Joh, zelfs op plekken met weinig prikkels zoals een heideveld, bovenop een berg of aan zee (vrij weinig aanbiedingen of trendingpagina’s boven de golven), is er meestal nog wel een prikkelend stukje glas in je broekzak (ik bedoel je smartphone).
Dat hoeft niet anders hoor. Als je bang bent om dood te gaan (eigenlijk: bang bent om niet geleefd te hebben), moet je vooral alle spaarzame tijd die je hebt opvullen met vermaak. Maar dan mag je ook niet zo’n idioot zijn die voor het groene stoplicht wacht omdat ‘ie druk bezig is op z’n telefoon. Dan sla je door en ben je af.
Bertrand Russell betoogt in z’n boek In Praise of Idleness dat het fijn is om geluk te vinden in niets doen. In een stoel zitten en nadenken. Geen interactie, geen arbeid verrichten, niet praten met iemand, geen memes kijken en doorsturen, niets. Althans, zo heb ik het begrepen.
Stel je eens voor dat je verveeld bent (mag in de rij bij de kassa, maar als je in die 38 seconden verveelt bent, ben je natuurlijk überhaupt een idioot). Aan de ene kant van je verveling (probeer dit ook eens letterlijk voor je te zien) heb je afleiding: Netflix, Instagram, telegraaf.nl, ‘Hoe je in 3,5 week 120 kilogram afvalt, schouders als een gorilla krijgt en ook van je cellulite afkomt’ in de nieuwste Women’s Health. Aan de andere kant van je verveling is er niets. Helemaal niets. Maar probeer het je eens voor te stellen. En probeer daar eens naar toe te gaan.
Als je lang genoeg wacht, word je de nieuwe Boeddha. Maar ook als je niet in sprookjes gelooft, is niks doen echt fijn. Probeer maar eens.
