Ons systeem

Ik was ruim op tijd naar Amsterdam Sloterdijk vertrokken want ik wilde in alle rust een low fat grande cappuccino met suikervrije vanillesiroop scoren bij Starbucks. En toen ik op de roltrap stond, checkte ik nog even mijn routeplanner. Ik had me vergist. M’n trein ging niet om 10:34 maar om 10:25, dus ik was niet meer ruim op tijd maar bijna te laat. En aangezien er altijd een rij bij Starbucks staat, was ik genoodzaakt snel een cappuccino te scoren bij de Kiosk.

Ook best.

Mag ik een cappuccino?

Wilt u daar gratis een croissant en een appel bij?

Ja, die appel wil ik wel, maar die croissant niet.

Ja, maar dat is niet de actie.

Ja, maar ik heb geen zin in een croissant.

Ja, maar dat kan niet in ons systeem.

Ons systeem.

Je mag me die croissant wel geven, maar dan krijg je ‘m weer terug.

De kioskmevrouw zuchtte, ontstak het vuur in haar ogen en zette iets geforceerd de cappuccino voor m’n neus neer en schoof er een appel naast.

Hier.

Ik rekende die 2 euro 50 af en wist het nu zeker: minder eten zit niet in ons systeem.