Quarantainenotities uit Bangkok

Lieve lezer, ik heb kennis die u niet heeft. Kennis over hoe je tijdens een coronapandemie kunt reizen naar Thailand. Die kennis heb ik omdat ik nu, terwijl ik dit schrijf, in Bangkok, een favoriete stad van me, ben. Informatie uit eerste hand dus. Primaire bronnen. Doe er je voordeel mee.

Oja, check m’n dagelijkse video’s van m’n reis in Thailand hier.

Reizen is mijn hobby. Het is mijn hobby om verschillende redenen. De voornaamste reden is ‘gewoon’. Omdat het bij uitstek iets is dat geen instrument is. Het dient nergens toe. Het reizen zelf is leuk. Er is geen doel. Het is een beetje hetzelfde als een boek lezen. Dat is op zichzelf leuk.

Maar het betekent niet dat reizen geen leuke doelen heeft. Eén ervan is dat een reis vaak één of meerdere vluchten in een vliegtuig bevat. Ik ben een liefhebber van vliegreizen. De reden daarvoor is me nog steeds niet helemaal bekend (misschien is hier de beste reden ook wel gewoon) maar het heeft vast iets te maken met het ruimtetijdvacuüm dat door keihard internetloos boven de wolken door tijdzones knallen wordt veroorzaakt. Het feit dat ik erachter ben gekomen hoe je dit kunt doen in de meest luxe stoelen suites voor weinig geld, draagt hier aan bij. En ik kan me ook goed voorstellen dat de plotselinge onderdompeling in een totaal andere cultuur mijn zintuigen op een aangename manier prikkelt. Het is een zelfversterkend proces. Iedere aangename reiservaring draagt bij aan mijn drang om te reizen.

Maar toen was er een coronapandemie. Die gooide even flink wat roet in het eten. Reisjes naar St. Lucia, Grenada, Dallas, Fiji en Vanuatu moesten worden geannuleerd. Reisjes naar Kraków, Stockholm en Zuid-Afrika gingen gewoon door. Ik kwam er al snel achter dat reizen wel kon, maar dat er gewoon wat spelregels bij waren gekomen. Hoe langer die pandemie voortduurde en hoe meer zicht er op verbetering was, hoe beter landen de maatregelen en voorschriften hadden gestandaardiseerd. Naar Zuid-Afrika kon je gewoon reizen met een goede verzekering en een negatief pcr-testresultaat. En naar meer landen was en is reizen mogelijk, met de juiste voorbereiding.

Thailand heeft op het moment van schrijven open grenzen, maar wel onder strikte voorwaarden (die waarschijnlijk snel minder strikt gaan worden). Om het land binnen te komen moet je een geldig visum hebben (dat krijgen Nederlanders on arrival), een inreiscertificaat van de ambassade aanvragen (kan online), een verzekering hebben die tot $100.000 aan covid-gerelateerde zorg dekt (kan hier), een negatief pcr-testresultaat hebben (kan hier), een fit-to-fly-bewijs hebben (kan bij een arts) en oja, bij aankomst, op eigen kosten, in één van de meer dan honderd door de Thaise overheid aangewezen hotels, 15 nachten in quarantaine.

Het is niet voor iedereen weggelegd, maar ik had nogal wat schrijfwerk te doen, dus het leek mij een mooie manier om van de nood een deugd te maken. Dus ik ging. Twee weken typen en daarna nog twee weken een Thailand vrij van andere toeristen bezoeken. Vond ik zelf wel een goed plan.

Thailand fokt niet met covid. Dat is een understatement. Bij het arriveren op de luchthaven van Bangkok, dien je je papieren (testresultaat, fit-to-fly, hotelboeking, verzekering, bewijs van ambassade) te laten zien en een stempeltje te krijgen, naar een loketje te gaan, weer een stempeltje te krijgen, naar weer een loketje te gaan, weer een stempeltje te krijgen en dan naar de immigratiebalie te gaan en, je raadt het al, een stempeltje te krijgen. Maar dan ben je er nog niet, want dan begint het pas. Op de luchthaven wordt je door mensen in hazmatpakken opgewacht en naar je taxi (met taxichauffeur in hazmatpak, achter plexiglas) gebracht die je naar een hotel brengt waar je wordt opgewacht door iemand in een hazmatpak die je bloeddruk en temperatuur opneemt. Dan word je door weer iemand in een hazmatpak naar je hotelkamer gebracht waar je een week niet uit mag.

Ik verblijf in Mercure Sukhumvit 11, onderdeel van Accor (waar je je hotelboekingen en verzamelde punten kunt koppelen aan het loyaliteitsprogramma van KLM Flying Blue). Het is een alleraardigst hotel en ik heb een prima ruime kamer met een groot bed met fijn linnen. Er staat een mooi bureau met een prima uitzicht op een stel gemiddelde wolkenkrabbers. Er is een douche, bad en een koelkast. Iedere drie dagen dien ik mijn maaltijden door te geven via een online formulier en dat eten is van zeer goede kwaliteit (en er is ruime keuze). In mijn geval kon ik met de chat-app Line communiceren met het hotel over maaltijden en eventuele boodschappen die ze voor mij konden doen (ik was mijn lenzenvloeistof vergeten). Het internet is er prima en ik krijg zeer veel gedaan.

Op de vijfde dag van de quarantaine (de aankomstdag niet meegerekend) heb ik een pcr-test gedaan die negatief was. Dat betekende dat ik vanaf de zesde dag een uur per dag bij (niet in) het zwembad mag ontspannen. De voorzorg is nog steeds enorm, want ik mag niet zelf naar buiten en word door een hazmatpak begeleid. Op de 12e dag heb ik nóg een test en als die negatief is, mag ik op dag 15 m’n quarantaine verlaten.

Kortom, Thailand neemt het aardig serieus en dat is mooi, want als ik straks het hotel verlaat, kom ik in een land met in totaal 80 coronadoden (in een jaar) en nauwelijks nieuwe cases. Het land heeft óók voorzorgsmaatregelen, maar die zijn niet zo streng als in Nederland. En, dat is het belangrijkste, het is er straks lekker rustig voor een toerist als ik. Hotelprijzen zijn door weinig vraag extreem laag. Wat mij betreft een kans die ik nooit meer ga krijgen. Dus ik ben blij sinds ik hier ben. Maar misschien is dat ook omdat de autist in mij ontspant van de voorspelbaarheid en structuur.

Hier begint het avontuur op Youtube: