Vagabonding

Vagabonding is m’n favoriete reisboek.

Vroeger, toen ik heel weinig boeken las en ook niet echt wist wát ik moest lezen, begon ik (zoals vele anderen) met The Four Hour Workweek. Dat vind ik nog steeds een prachtig boek. Een klassieker. Een werk dat als blauwdruk heeft gediend voor vele digitale nomaden, online ondernemertjes en fitnessgoeroes en -influencers. En andere sympathieke bazen.

In dat boek werd Vagabonding, van Rolf Potts, aangeraden. En dus moest ik dat ook lezen. Volgens mij was het het eerste boek dat ik bij Amazon bestelde.

Vagabonding is geschreven iets na het jaar 2000. Dus voordat sociale media zo’n prominente plaats innamen als nu. Dat is belangrijk om te vermelden omdat reizen en social media vaak hand in hand gaan. Je hebt namelijk niet écht gereisd als je het niet kunt laten zien. En nu kan ik wel heel stoer gaan doen, maar ik doe daar natuurlijk keihard aan mee.

Vagabonding is, volgens de auteur zelf, een boek geschreven vanuit ervaring, passie en logisch redeneren. En dat lijken me drie prima uitgangspunten.

Het boek gaat juist niet alleen over reizen. Maar over veel meer. Over geld schrijft Potts bijvoorbeeld:

The more we associate experience with cash value, the more we think that money is what we need to live. (…) we’re too poor to buy our freedom.Rolf Potts

Tim Ferriss heeft ook uit dit boek overgenomen dat je niet je hele leven moet werken om pas als je oud en fragiel bent zogenaamd ‘te genieten’ van het leven. Want waarom zou je in het kwalitatief beste deel van je leven je opsluiten om geld te verdienen zodat je in het (in ieder geval) fysiek minst waardevolle gedeelte zogenaamde vrijheid kunt ervaren?

Potts roept de lezer op om vaker te kiezen om ergens mee te stoppen. Want stoppen hoeft helemaal niet te betekenen dat je opgeeft. Integendeel, stoppen betekent vaak verdergaan (en komen) met een alternatief.

Potts heeft het ook over minimalisme en duurzaamheid en haalt hier, de ongekroonde koning van de reisromans, Jack Kerouac, aan:

Neither self nor wealth can be measured in terms of what you consume or own.Jack Kerouac

Potts roemt het versimpelen van je leven en noemt drie methoden:

• Stoppen met uitbreiden;
• Beteugelen (mooi woord) van routines;
• Troep verminderen.

Ik zou daar nog aan toe willen voegen dat veel mensen veronderstellen dat je duurzaam bezig bent als je duurzame producten koopt, terwijl je nog duurzamer bezig bent als je überhaupt geen producten koopt.

Thoreau wordt ook aangehaald:

A man is rich in proportion to the number of things which he can afford to let alone.Henry David Thoreau

Joy Of Missing Out (JOMO) is dan misschien wel een meme uit 2018, David Henry Thoreau riep het al meer dan honderd jaar geleden.

En dan over avonturen. Televisie, Instagram en Youtube doen ons voorkomen dat avonturen vooral fysieke daden zijn: een activiteit ondernemen op, van of naar een plek. Maar wat als avontuur vooral in jezelf zit?

Door Vagabonding krijg je (natuurlijk) zien om de wijde wereld in te trekken en er staan talloze praktische reistips in, maar het is vooral een filosofisch boekje dat probeert je paradigma te veranderen, zonder dat die roep om je autonomie op te eisen een soort van moral highground wordt.

Het boek eindigt met de reden waarom Aboriginals zogenaamde walkabouts doen: de natuur in lopen niet tot je ergens bent of tot een bepaald tijdstip of datum, maar tot je weer ‘whole’ bent.

Vagabonding is m’n favoriete reisboek.